ساخت و سازهای نوین شهری و احداث ساختمان‌های بلندمرتبه در مجاورت ساختمان‌های قدیمی که دارای طبقات متعدد زیرزمین با کاربری‌های مختلف به ویژه پارکینگ می‌باشند، سبب توجه هر چه بیشتر مهندسین به پایدارسازی گودها و حفاظت ساختمان‌های مجاور در مقابل بروز خسارت احتمالی ناشی از گودبرداری گردید و لذا استفاده از سازه نگهبان جهت پایدارسازی گودها و کاهش سطوح لغزش شیروانی‌ها از سابقه طولانی برخوردار بوده است و در ساخت و سازهای شهری به منظور تثبیت شیروانی‌ها و گودهای درون شهری رواج یافت. گودبرداری یکی از کارهای پیچیده و خطرناک مهندسی به شمار می‌رود که به منظور حفظ جان انسان‌های داخل و خارج از گود، ساختمان‌های مجاور و فراهم آوردن شرایط ایمن و مطمئن جهت انجام کار می بایستی دیواره‌های آن بوسیله سازه‌های نگهبان مهاربندی و پایدارسازی شود. سازه‌های نگهبان انواع مختلفی دارد که با توجه به نوع خاک، عمق گودبرداری، حساسیت ساختمان‌های مجاور گود و سطح تراز آب زیرزمینی انتخاب می‌گردند. بارهای وارد بر سازه های نگهبان، در واقع همان فشار ناشی از رانش خاک است. فشار ناشی از خاک ممکن است همراه با سربار کنار گود ناشی از دپوی خاک یا فشار سربار ناشی از ساختمان موجود کنار گود باشد. در طراحی سازه نگهبان همانند دیوارهای حائل، معمولا نیروی رانشی خاک را با استفاده از نظریه رانکین بر مبنای نیروی محرک محاسبه می کنند. پارامترهای طراحی بر اساس بحرانی‌ترین حالت در نظر گرفته می‌شود. از روش‌های مختلف پایدارسازی گود می‌توان به مهار گود با استفاده از المان‌های مایل و افقی که در مناطق شهری که عرض گود کم است کاربرد دارد اما بدلیل جاگیر بودن تجهیزات و امکان برخورد با المان‌ها کمتر از این روش استقبال می‌شود.
در مهار گود با استفاده از المان‌های کششی پایه‌های فولادی تا عمق کف گود دور تا دور گود پلان زمین کوبیده شده و در مرحله خاکبرداری تخته‌های چوبی بین پایه‌ها قرارداده می‌شود و این پایه‌ها توسط جوشکاری به استفاده از مهار به یکدیگر متصل می‌شوند.
مهار گود با استفاده از روش سپرکوبی هدر رفت متراژ زمین کمتری نسبت به دو روش بالا دارد و همچنین در این روش امکان جابجایی سپرها بعد از کوبش وجود دارد. در این روش کوبش همراه با ارتعاش و لرزش می‌باشد به همین در مناطق شهری دارای محدودیت اجرایی می‌باشد .
استفاده از شمع سازه نگهبان در مواردی که خاک سست بوده و یا سطح تراز آب زیرزمینی بالا باشد قابل استفاده می‌باشد. ارتفاع شمع‌های اجرا شده شامل عمق گود به علاوه 30 درصد عمق گود می‌باشد. اگر سطح تراز آب بالا باشد و خاک ناپایدار باشد این شمع‌ها به صورت پیوسته و اجرا شده و خاک و گود وضعیت بهتری داشته باشد این شمع‌ها بطور ناپیوسته با فاصله مرکز تا مرکز شمع‌ها به اندازه دو برابر قطر شمع‌ها می‌باشد.
روش نیلینگ با دوختن بافت خاک با مهارهای اجرا شده سبب پایداری گود و کاهش سطوح لغزش خواهد شد. در این روش قطر مهارها از 20 تا 40 میلیمتر می‌باشد، حفاری به قطر 76 تا 150 میلیمتر انجام شده و پس از انکرگذاری عملیات تزریق انجام خواهد شد. در هر مرحله از بالا به پایین خاکبرداری انجام شده و بعد انکرگذاری و قرار دادن سیستم زهکشی، مشت بندی آرماتور قرار گرفته و بتن شاتریک بر روی آن پاشیده می‌شود. حداقل شیب گود نسبت به محور افقی 15 درجه می‌باشد.
همچنین به روش انکراژ ، سازه نگهبان خرپایی و همچنین استفاده از ژئوسل‌ها که به لحاظ زیست محیطی بهتر هستند هم می‌توان اشاره کرد.
در محاسبات انجام شده برای روش اجرا شده در این شرکت ابتدا ضریب فشار افقی خاک با استفاده از پارامترهای ارائه در گزارش خاک محاسبه می‌گردد، سپس تنش افقی محرک وارد بر المان خاک در اعماق مختلف و تنش افقی ناشی از فشار آب محاسبه می‌شود و نهایتا مقادیر نیروی محرک افقی در واحد طول و نقطه اثر برآیند آن تعیین می‌گردد. با توجه به بارهای وارد شده به هر پایه درصدی از ارتفاع گود به عنوان عمق پایداری در نظر گرفته می‌شود و تحلیل انجام شده برای یک تیر یک سر گیردار (نامعین) انجام خواهد شد و مقدار نیروی وارد بر پایه و پشت بندها مشخص می‌شود. بر این اساس تعداد پایه‌ها، عمق گیرداری، طول هر دهانه و تراز نبشی تعیین شده و طراحی تکمیل می‌گردد. سپس پایه‌ها کوبیده می‌شوند.
بعد از کوبش پایه‌ها، خاکبرداری تا تراز نبشی انجام می‌شود.
بعد از نصب نبشی دهانه به دهانه خاکبرداری تا عمق کف گود انجام شده و تخته گذاری دهانه‌ها انجام شده و نصب پشت‌بند انجام خواهد شد.
ثبت ديدگاه